यूएई जाने कामदारको करारपत्रमै छली

विद्यालय वा विश्वविद्यालयमा पढ्नु भनेको शिक्षा लिनु वा ज्ञान प्राप्त गर्नु मात्र होइन, प्राप्त गरेको ज्ञानलाई उपयोग गर्नु र स्वरोजगार हुनु पनि हो । त्यसैले स्कुल एजुकेसन एक्जामिनेसन (एसईई)को परीक्षाफल सार्वजनिक भएलगत्तै विद्यार्थीहरू रोजगारमूलक उच्च शिक्षाका लागि भौंतारिन्छन् । विश्वविद्यालयहरूमा पढाइ हुने विषयहरूप्रति धेरैको आकर्षण भए पनि व्यवसायिक तथा सीपमूलक शिक्षा आर्जन गर्न चाहने विद्यार्थीहरूको संख्या पनि ठूलो छ । गत वर्षदेखि एसईई परीक्षाको नतिजा ग्रेडिङ अर्थात् जीपीए प्रणालीअनुसार हुन थालेपछि धेरैलाई विश्वविद्यालय स्तरका विषयहरू छनौट गर्ने कि प्राविधिक शिक्षालयमा पढाइ हुने विषय रोज्ने भन्ने अन्यौल छ ।



एसईईमा कोही अनुत्तीर्ण नहुने भनिए पनि प्लस टु पढ्न भने जीपीए प्रणालीका आधारमा बेग्लै व्यवस्था गरिएको छ । यस्तो अवस्थामा प्राविधिक शिक्षा तथा व्यवसायिक तालिम परिषद् (सिटिइभिटी) ले प्रदान गर्ने सीपमूलक तालिम एवं प्राविधिक कोर्सहरूमा विद्यार्थीको आकर्षण बढेको छ ।



सामाजिक विषयमा डी र ई ग्रेड प्राप्त गर्ने विद्यार्थीले मात्र होइन ए प्लस प्राप्त गर्ने विद्यार्थीहरूले पनि प्राविधिक कोर्सहरूमा आफ्नो भविष्य देखेका छन् । भविष्यमा बेरोजगार भएर भौंतारिनु नपरोस् भनेर रोजगारमूलक विषय छनौट गर्नेहरूको संख्यामा लगातार वृद्धि भैरहेको सिटिइभिटीअन्तर्गतको एनएसटीभीका उप–निर्देशक टैलेन्द्र आचार्य बताउँछन् । स्वदेश वा विदेशमा पनि रोजगारी प्राप्त गर्ने सकिने प्राविधिक शिक्षा नपढे पछि परिन्छ भन्ने कुरा २१ औं शताब्दीका विद्यार्थीले बुझिसकेका छन्, आचार्य भन्छन्– हाम्रो लक्ष्य भनेकै प्राविधिक शिक्षामा दक्ष बनाएर नेपाली युवाहरूले विश्वका कुनै पनि ठाउँमा रोजगारी प्राप्त गर्नबाट वञ्चित हुन नपरोस् भन्ने हो ।



नेपालमा पनि रोजगारमूलक प्राविधिक शिक्षाका थुप्रै विषय पढ्न पाइने अवस्था छ । विश्वविद्यालयहरू तथा उच्च माध्यमिक शिक्षा परिषद्ले युग सुहाउँदो प्राविधिक शिक्षाका कोर्सहरू भिœयाएका छन् । त्यसमध्ये सिटिइभिटीले प्रदान गर्ने प्राविधिक तथा व्यवसायिक शिक्षा एवं तालिमले व्यक्तिलाई गरी खान सक्ने बनाउँछ भन्ने बुझेका विद्यार्थीहरू यतातर्फ झुम्मिएका छन् । नेपालमा वि.सं. २०४५ सालमा स्थापना भएको प्राविधिक शिक्षा तथा व्यवसायिक तालिम परिषद् (सिटिइभिटी)ले ल्याएका विभिन्न रोजगारमूलक शिक्षा एवं तालिमहरूले धेरैलाई रोजगार बनाई जीवन धान्न सक्ने बनाउँदै आएको छ ।



प्लस टुमा जीपीएमा अयोग्य ठहरिएका विद्यार्थीले कक्षा ११ मा भर्ना हुन नपाएका वा उच्च ग्रेडमा उत्तीर्ण हुने विद्यार्थीसमेतलाई लक्षित गरी रोजगारमूलक सीप सिक्न सिटिइभिटीले पनि आह्वान गरिरहेको छ । विज्ञापनमार्फत नै सिटिइभिटीले कम जीपीए र विषयगत ग्रेड ल्याउने विद्यार्थीलाई १८ महिने टीएसएलसी कोर्सहरूको अध्ययन गर्न पाउने व्यवस्था मिलाएको छ । विगतका वर्षहरूमा एसईई उत्तीर्ण हुनेले पढ्ने १५ महिने तथा अनुत्तीर्ण हुनेले पढ्ने २९ महिने कोर्सलाई समायोजन गरेर अहिले सबैका लागि १८ महिने कोर्सको व्यवस्था गरिएको छ ।



विश्वविद्यालय तथा उच्च मावि स्तरमा पढाइ हुने विषयहरू रोजगारमुलक नभएको आरोप लाग्दै आएको छ । नेपालमा परम्परागत ज्ञान र सीप नयाँ पुस्तामा हस्तान्तरण नहुँदा एवं त्यसमा समय सापेक्ष विकास नगरिँदा युवाहरू सीपविहीन बन्न पुगेका छन् । हातमा सीप नभएकै कारण युवाहरू स्वरोजगारको बाटोमा लाग्न नसकी विदेश पलायन हुनुपरेको छ । सीपको अभावमा थुप्रै युवा बेरोजगार बस्नुपरेको छ । प्राविधिक क्षेत्रको कोर्स पढे नयाँ सीप सिक्ने मौका मिल्ने भएकाले जोकोही बेरोजगार बस्नु नपर्ने शिक्षाविद्हरू बताउँछन् । प्राविधिक शिक्षाको माध्यमबाट स्वरोजगारी सिर्जना गर्ने उद्देश्यले सिटिइभिटीले विभिन्न तहमा कक्षा सञ्चालन गर्दै आएको छ । सिटिइभिटीका आंगिक एवं सम्बन्धन लिएका शिक्षालयहरूले बजार सुहाउँदो सीप हासिल गर्ने गरी प्राविधिक शिक्षा प्रदान गरिरहेका छन् ।



कुन ग्रेडका विद्यार्थीका लागि कुन कोर्स ?

सिटिइभिटीका आंगिक तथा सम्बन्धन प्राप्त निजी शिक्षालय वा कलेजहरूले तीनवर्षे डिप्लोमा तथा प्रमाणपत्र तहका कोर्सहरू सञ्चालन गरिरहेका छन् । सिटिइभिटीबाट सञ्चालित कुनै पनि कोर्सलाई ग्रेडिङ प्रणालीले छेकेको छैन । विद्यार्थीहरूले सिटिइभिटीले प्रदान गर्ने टीएसएलसीका विभिन्न कोर्सहरू पढ्न पाउँछन् । ई ग्रेड ल्याउनेहरूका लागि पनि प्राविधिक कोर्सहरूको व्यवस्था गरिएको छ । यसमा ८० प्रतिशत प्रयोगात्मक तथा २० प्रतिशत सैद्धान्तिक विषयवस्तु पढ्नुपर्छ । टीएसएलसी सकेपछि भने तीनवर्षे कोर्स गर्न पाइन्छ । त्यसबाहेक उनीहरूले आफ्नो रोजाइअनुसार छोटो अवधिका सीपमूलक तालिमहरू पनि लिन सक्छन् ।



प्रमाणपत्र तथा डिप्लोेमा तहका स्वास्थ्यतर्फका सम्पूर्ण कार्यक्रमका लागि एसईईको अंग्रेजी, गणित तथा विज्ञान विषयमा न्यूनतम सी ग्रेड र जीपीए २ अंक अनिवार्य प्राप्त गरेको हुनुपर्छ । त्यसैगरी डिप्लोमा इन्जिनियरिङ तर्फका सम्पूर्ण कार्यक्रमका लागि विज्ञान र गणितमा न्यूनतम सी ग्रेड र अंग्रेजीमा न्यूनतम डी प्लस ग्रेड अनिवार्य मानिएको छ । डिप्लोमा तहका कृषि, फुड, डेरी टेक्नोलोजी र फरेस्ट्री कार्यक्रमका लागि अंग्रेजी, गणित एवं विज्ञानमध्ये कुनै दुईवटा विषयमा न्यूनतम सी र कुनै एक विषयमा न्यूनतम डी प्लस ग्रेड प्राप्त गर्नुपर्छ । त्यसैगरी डिप्लोमा इन होटल म्यानेजमेन्ट, उद्यमशिलता विकास र सोसल वर्कका लागि अंग्रेजी, विज्ञान तथा गणितमा न्यूनतम डी प्लस ग्रेड अनिवार्य मानिएको छ ।



उपलब्ध विषयहरू

स्वास्थ्य: सीएमए, अनमी, ल्याब टेक्निसियन, आम्ची, आयुर्वेद, डेन्टल हाइजेनिस्ट, अक्युपन्चर आदि ।

इन्जिनियरिङ : इलेक्ट्रिकल, मेकानिकल, सर्भे, सिभिल, जेटीसी (कम्प्युटर), अटो मेकानिक्स, रेफ्रिजेरेटर एन्ड एयर कन्डिसनिङ, स्यानिटेरी आदि ।

कृषि : जेटिए, प्लान्ट साइन्स, टेक्सटाइल एन्ड सेरिकल्चर आदि ।

उपरोक्त विषयबाहेक कार्यालय व्यवस्थापन, सामाजिक परिचालक, उद्यमशिलता, अफिस व्यवस्थापनका कोर्सहरू पनि पढ्न पाइन्छ ।



खर्च कति लाग्छ ?

प्राविधिक विषय अध्ययन गर्न फरक–फरक विषयका लागी कोर्स र अवधि अनुरूप फरक–फरक शुल्क निर्धारण गरिएको छ । सरकारी तथा निजी शिक्षालयले फरक–फरक शुल्क लिन्छन् । जुनसुकै कोर्स पूरा गर्दा सरकारीतर्फका शिक्षालयमा १५ हजारदेखि १ लाख रुपैयाँसम्म लाग्छ । त्यसैगरी निजी क्षेत्रमा भने ६० हजारदेखि ५ लाख रुपैयाँसम्म खर्च लाग्छ भने आर्थिक अवस्था कमजोर भएकाहरूलाई छात्रवृत्तिको सुविधा उपलब्ध छ ।



छनौट प्रक्रिया

प्राविधिक शिक्षा तथा व्यवसायिक तालिम परिषद्ले हालसम्म प्राविधिक एसएलसी तह तथा तीनवर्षे डिप्लोमा÷प्रमाणपत्र तहका कोर्सहरू सञ्चालन गरेको छ । भर्नाका लागि छनौट हुन अंग्रेजी, विज्ञान, गणित, स्वास्थ्यजस्ता विषयमा केन्द्रित रहेर प्रवेश परीक्षा दिनुपर्छ । प्रवेश परीक्षामा सामेल भएर प्रतिस्पर्धाका आधारमा तोकिएको कोटामा विद्यार्थी छनौट गरिन्छ । छोटो अवधिको तालिम अर्थात् सीप परीक्षणका लागि भने छुट्टै व्यवस्था छ । जीपीए प्रणाली सुरु हुनुअघि नै एसएलसी उत्तीर्ण गरेका विद्यार्थीहरूका लागि भने फरक व्यवस्था छ । प्रवेश परीक्षामा अंग्रेजीमा–२०, गणीतमा–२०, विज्ञान वा स्वास्थ्यमा–२० गरी ६० पूर्णाङ्कको वस्तुगत प्रश्नहरू सोधिन्छ । सिट न्यून संख्यामा भएकाले छनौट हुन भने कडा प्रतिस्पर्धा गर्नुपर्छ ।



छोटो अवधिका तालिम

हातमा सीप भयो भने रोजगारी प्राप्त गर्ने समस्या पर्दैन । प्राविधिक ज्ञानको अभावमा धेरै नेपाली युवाले वेरोजगार बस्नुपरेको छ । यही समस्यालाई मध्यनजर गर्दै सिटिइभिटीअन्तर्गतको सानोठिमी प्राविधिक शिक्षालयले छोटो अवधिको तालिम सञ्चालन गरी स्किल टेस्टमार्फत धेरैलाई आत्मनिर्भर हुन सक्ने बनाएको छ । सन् १९८३ मा स्थापना भएको यो शिक्षालयले १२ महिने लाइट भेइकल मेकानिकदेखि एक महिने सवारी चालक तालिमसम्म प्रदान गर्छ जसमा लाइट भेइकल सर्भिस मेकानिक, इन्टेरियर डिजाइन, मोटरसाइकल मेकानिक, लेथ सेटर अपरेटर, प्रिन्टिङ प्रेस टेक्निसियन, जुनियर प्लम्बर, हाउस वायरिङ, हेभी इक्विमेन्ट मेकानिक जस्ता १८ वटा क्षेत्रमा तालिम सञ्चालन गरिन्छ । ती तालिम लिन भर्ना शुल्कबापत न्यूनतम २ हजार ५ सय रुपैयाँ तिर्नुपर्छ । हरेक वर्षको साउन, भदौ र फागुनमा तालिम सत्र प्रारम्भ हुन्छ ।



वैदेशिक रोजगारीमा जान चाहनेहरूका लागि पनि विभिन्न किसिमका तालिम सञ्चालित छन् । इलेक्ट्रिकल, अटो मेकानिक, सिभिल इन्जिनियरिङ, प्लम्बरसहित कन्ट्रक्सन आदि विषयमा सिटिइभिटीअन्तर्गतका शिक्षालयहरूबाट तालिम प्राप्त गर्न सकिन्छ । तालिमपछि सिटिइभिटीबाट प्राप्त प्रमाणपत्रले पनि वैदेशिक रोजगारीमा थप सहयोग पु¥याउँछ ।



छात्रावृत्तिको व्यवस्था

सिटिइभिटीले सञ्चालन गर्ने डिप्लोमा र १८ महिने सबै कार्यक्रममा जेहेन्दार, वर्गीकृत एवं विशेष छात्रवृत्तिको व्यवस्था गरिएको छ । वर्गीकृत र जेहेन्दार छात्रवृत्तिका लागि सम्बन्धित संस्थाको सोही कार्यक्रममा मात्र प्रतिस्पर्धा गर्न पाइन्छ । विशेष छात्रवृत्ति बेपत्ता पारिएका व्यक्ति तथा सहिद परिवार, जनआन्दोलनका घाइतेका साथै द्वन्द्वबाट विस्थापित, महिला, अपांग, दलित, आदिवासी जनजाति, कमैया, मधेसी वा मुसलमान, मधेस आन्दोलनका पीडित, भूकम्पपीडित, पिछडिएका वा दुर्गम क्षेत्रका विद्यार्थीलाई लक्षित गरिएको छ ।

विदेश अध्ययनका लागि नेपाली विद्यार्थीहरूले पहिलो गन्तव्यका रूपमा अस्ट्रेलियालाई रोज्न थालेपछि शैक्षिक परामर्श केन्द्रका सञ्चालकहरू चकित छन् । अप्रत्याशित रूपमा अस्ट्रेलियाप्रति विद्यार्थीको क्रेज बढेसँगै कन्सल्टेन्सीहरूमा प्रतिस्पर्धा पनि बढेको छ ।



दुई दशकअघिसम्म छिटफुट विद्यार्थी अस्ट्रेलिया गएको पाइए पनि पछिल्ला वर्षहरूमा अस्ट्रेलियाका लागि नो अब्जेक्सन लेटर लिने विद्यार्थीको संख्या सबैभन्दा उच्च छ । आर्थिक वर्ष २०७३/०७४ मा नो अब्जेक्सन लेटर लिने ५० हजार ६ सय ५९ जनामध्ये २४ हजार २ सय ३३ विद्यार्थीले अस्ट्रेलियाका लागि निवेदन दिएका थिए । यही तथ्यांकले पनि अस्ट्रेलियाप्रति विद्यार्थीको आकर्षणतर्फ संकेत गर्छ ।



उन्नत र गुणस्तरीय शिक्षा, सुरक्षित गन्तव्य साथै सुनिश्चित भविष्य, रोमाञ्चक जीवनयापन आदिका कारण अस्ट्रेलिया नेपाली विद्यार्थीको पहिलो रोजाइमा परेको परामर्शदाताहरूको बुझाइ छ । सिड्नीमा केन्द्रीय कार्यालय रहेको पुतलीसडकस्थित टिम कन्सल्टका म्यानेजिङ डाइरेक्टर विनोदकुमार सुवेदी भन्छन्— अस्ट्ेरलिया व्यवहारिक शिक्षा मात्र नभै रोजगारीमार्फत धेरै आम्दानी गर्न सकिने देश पनि हो, त्यसका अतिरिक्त त्यहाँको हावापानी नेपाली विद्यार्थीका लागि उपयुक्तसमेत छ ।’



सुवेदीका अनुसार भिसा प्रक्रिया सहज भएकाले पनि विद्यार्थीहरू अस्ट्रेलियाप्रति आकर्षित छन् । प्रशासनिक प्रक्रियामा झन्झट नहुने, पढाइ सकेपछि आवासीय भिसा र वर्क परमिटका लागि समस्या नपर्ने भएपछि विद्यार्थीको अस्ट्रेलिया क्रेज बढेको हो । त्यतिमात्र होइन अस्ट्रेलियाको सरकारले सन् २०२५ सम्मको रणनीति नेसनल स्ट्राटेजी फर इन्टरनेसनल एजुकेसन–२०२५ सार्वजनिक गर्दै आगामी वर्षहरूमा विदेशी विद्यार्थीको संख्यालाई दोब्बर पार्ने स्पष्ट पारिसकेको छ ।



सजिलो प्रक्रिया

अस्ट्रेलियाको अध्ययन भिसा प्राप्त गर्ने प्रक्रिया झन्झटिलो छैन । २०१६ अगस्टदेखि अस्ट्रेलिया सरकारले विदेशी विद्यार्थी भिसामा नयाँ प्रक्रिया सुरु गरेसँगै नेपाली विद्यार्थीहरूलाई पनि सहज भएको छ । सरकारले कलेज र देशको क्याटोगरी छुट्टयाएको छ, जसमध्ये नेपाल मध्यम रिक्स भएको देशमा छ । कलेजले आवेदन दिएका विद्यार्थीको रुचि, शैक्षिक प्रोफाइल तथा आर्थिक स्तर जाँच गरेपछि भिसा प्राप्त हुने सम्भावना बलियो हुन्छ ।



कसरी गर्ने आवेदन

अस्ट्रेलिया जान चाहने विद्यार्थीले आफ्नो रुचि, शैक्षिक योग्यता तथा आर्थिक हैसियतअनुसार आवेदन दिनुपर्छ । विशेषत: कक्षा ११ र १२ उत्तीर्ण भएपछि आवेदन दिन पाइन्छ । एसईई साथै ११ र १२ कक्षामा उच्च अंक ल्याउने वा अंग्रेजी भाषामा दख्खल भएका विद्यार्थीले चाँडै भिसा प्राप्त गर्न सक्छन् । स्नातक सकेपछि पनि सोहीअनुरूपका कोर्समा आवेदन दिन पाइन्छ । आईएलटीएस, टोफल, पीटीईमध्ये कुनैमा तोकिएको अंक ल्याउनैपर्छ । आईएलटीएसमा न्यूनतम ६ अंक ल्याउनुपर्छ ।



आफ्नो शैक्षिक पृष्ठभूमिका आधारमा कोर्स छनौट गर्न पाइन्छ । कलेज र कोर्स फाइनल भएपछि मात्र प्रारम्भिक चरणको भर्ना प्रक्रिया सुरु हुन्छ । यसका लागि कन्सल्टेन्सीहरूलाई मध्यस्थकर्ताका रूपमा लिन सकिन्छ ।



प्रारम्भिक चरणको भर्ना प्रक्रिया पूरा गरेपछि कलेज वा विश्वविद्यालयले विद्यार्थी अध्ययनका लागि योग्य भए नभएको जानकारी पठाउँछ । सोही आधारमा आवश्यक सबै डकुमेन्ट तयार गर्नुपर्छ । डकुमेन्ट पूरा गरेपछि तोकिएको शुल्क तिर्नुपर्छ । कलेजले पैसा पाएपछि सीओई (कन्फर्मेसन अफ इन्ड्रेलमेन्ट लेटर) पठाउँछ । त्यसपछि अनलाइनमार्फत भर्ना गर्नुपर्छ । सिओइमा एउटा युनिक नम्बर हुन्छ । त्यही नम्बरका आधारमा अनलाइन फाराम भर्नुपर्छ । सीओई लेटरकै आधारमा भिसा आवेदन पनि भर्नुपर्छ ।



आवश्यक डकुमेन्ट

–एसईई तथा कक्षा ११ र १२ उत्तीर्ण गरेको प्रमाणपत्र,स्नातक तहको भए सोही लेभलको शैक्षिक प्रमाणपत्र ।

– आईएलटीएस, टोफल, पीटीईमध्ये कुनैमा तोकिएको अंकसहितको प्रमाणपत्र ।

–शिक्षा मन्त्रालयको नो अब्जेक्सन लेटर ।

–आम्दानीको स्रोत : अस्ट्रेलियामा सामान्य जीवनयापन गर्न र कलेज शुल्क तिर्न पुग्ने आम्दानीको स्रोत खुल्ने डकुमेन्ट ।

–कर फच्र्योट (ट्याक्स क्लिरिएसन्स) : आफुसँग रहेको सम्पत्तिको कर तिरेको प्रमाण ।

–सम्पत्ति विवरण (पपर्टी भ्यालुएसन) : आफूसँग रहेको अचल सम्पत्तिको निर्धारित मूल्यको विवरण खुल्ने प्रमाण ।

–नाता प्रमाणका कागजहरू ।

–स्पोन्सर्स र कन्फर्मेसन लेटर ।

–जीवन विमा र मेडिकल रिपोर्ट ।

–फिङ्गर प्रिन्ट ।



खर्च कति लाग्छ ?

अस्ट्रेलिया अध्ययनका लागि करिब १० देखि १४ लाख रुपैयाँसम्म खर्च लाग्छ । यसमा ६ महिनादेखि एक वर्षसम्मको कलेज शुल्क समेटिन्छ । कलेज वा विश्वविद्यालय अनुसार खर्च फरक–फरक हुन सक्छ ।



अस्ट्रेलियाको बसाइ अलिक महँगो हुन्छ, तसर्थ साथीहरू मिलेर युनिटमा बस्न सकिन्छ । त्यहाँ पार्ट टाइम जबको प्रशस्त अवसर उपलब्ध हुन्छ । १५ दिनमा ४० घन्टा काम गर्न पाइन्छ । अन्य भ्याकेसनहरूमा मजाले काम गर्न पाइन्छ । न्यू इयर र क्रिसमसमा करिब डेढ महिना जति बिदा हुने भएकाले थप काम गरेर पढ्ने खर्च जुटाउन सकिन्छ । एक वर्षमा एक जना विद्यार्थीका लागि सरदर १८ हजार अस्ट्रेलियन डलरजति (खान र बस्न) पर्याप्त हुन्छ ।



विद्यार्थीले रोज्ने विषय

अस्ट्रेलियामा आफ्नो क्षमता एवं शैक्षिक स्तरअनुसार कोर्स छनौट गर्न पाइन्छ । धेरैजसो विद्यार्थीले रोज्ने विषय भनेको नर्सिङ, आईटी, होटल म्यानेजम्यान्ट, हस्पिटियालिटी म्यानेजम्यान्ट, एकाउन्टेन्ट आदि हुन् । यी कोर्स कलेजअनुसार फरक–फरक हुन्छन् । दुईवर्षेदेखि चारवर्षे कोर्स आदि । डिप्लोमा, एडभान्स डिप्लोमा, त्यसपछि अनर डिग्रीसमेत पढ्नुपर्छ । सिधै ब्याचलर डिग्री गर्न तीन वर्ष लाग्छ ।



अध्ययनका लागि विवाहित नेपाली पुरुष वा महिलाले पाउने अतिरिक्त सुविधा हो— डिपेन्डेट भिसा । खासमा एक जनाको पढाइका निम्ति अर्का सहयोगी बनून् भनेर यस्तो भिसाको व्यवस्था मिलाइएको हो । त्यस्तै, आफ्नो परिवारबाट अलग हुन नपरोस् भनेर पनि यस्तो भिसा दिइएको हो ।



पीआर र डिपेन्डेन्टको आशा

विद्यार्थीले अस्ट्रेलिया रोज्नुको प्रमुख कारण आवासीय सुविधा (पीआर) प्रमुख हो । पढाइ पूरा गरेपछि पीआरका लागि आवेदन दिन पाइन्छ । योग्यताका आधारमा सरकारले पीआर उपलब्ध गराउँछ । अर्को डिपेन्डेट भिसा आवेदनका लागि विवाह दर्ता प्रमाणपूर्जा, जन्म दर्ता, नाता प्रमाणित, विवाहको तस्बिर, घरजग्गाको आधार, संयुक्त बैंक खाता आदि पेस गर्नुपर्ने हुन्छ । डिपेन्डेट भिसामा गएकाहरूले पूर्णकालीन काम प्राप्त गर्न सक्छन् । अस्ट्रेलिया सरकारले पनि अस्ट्रेलियामा स्थायी बसोबासको अवसर खोज्नेहरूलाई लक्षित गरेर आर्थिक वर्ष २०१७/०१८ का लागि दक्ष जनशक्तिको सूचि सार्वजनिक गरिसकेको छ, जसमा मिडियम एन्ड लङ टर्म स्ट्राटेजिक स्किल्स लिस्ट (एमएलटीएसएसएल) तथा सर्ट टर्म स्किल्ड अकुपेसन लिस्ट (एसटीएसओएल) दुई खालका पेसा समावेश छन् ।

आज नयाँ शक्ति पार्टी, नेपालको संघीय सचिवालयको विस्तारित बैठक बस्यो । बैठकले गरेका निर्णयहरु जानकारीका लागि यो वक्तव्य जारी गरिएको छ:

बैठकका निर्णयहरु:

१. गठबन्धनमा आवद्ध नेकपा एमाले र माओवादी केन्द्र साझा चुनाव चिन्ह प्रयोग गर्ने सहमतिको मर्म विपरीत गएको हुनाले आगामी मंसीर १० र २१ गते हुन गइरहेको प्रतिनिधिसभा र प्रदेशसभाको निर्वाचनमा नयाँ शक्ति पार्टी, नेपाल आफ्नै चुनाव चिन्ह आँखा लिएर सहभागी हुने ।

२. संविधानको आधारभूत अन्तरबस्तु (गणतन्त्र, संघीयता, धर्मनिरपेक्षता र समावेशीता) लाई अस्वीकार गर्ने राजनीतिक पार्टीहरु, व्यक्ति–व्यक्तित्वबाहेक सबैसँग संघ र प्रदेशस्तरमा चुनावी तालमेल गर्ने । तालमेल भएको क्षेत्रमा बाहेक संघ र प्रदेशका सबै निर्वाचन क्षेत्रहरुमा उम्मेद्वारी दिने । यसअघि नै निर्णय भइसकेका निम्न क्षेत्रहरुमा भने पूर्ववत् निर्णय अनुसार नै उम्मेद्वारी दिने:

१. डा. बाबुराम भट्टराई – गोरखा–२
२. कृष्णकुमार चौधरी – कैलाली–३
३. दानबहादुर चौधरी – कपिलबस्तु–१
४. प्रेम तामाङ – रसुवा
५. मदन राई – खोटाङ

३. समानुपातिकतर्फको बन्दसूची तयार पार्न कार्यालयलाई जिम्मेवारी दिने ।

४. उम्मेद्वारीको तय गर्न साथै विभिन्न पक्षहरुसँग वार्ता–छलफल र आवश्यक निर्णय गर्न कार्यालयलाई अधिकार दिने ।

– केन्द्रीय कार्यालय
नयाँ शक्ति पार्टी, नेपाल

प्रधानसेनापतिमा कटवालको थमौति काण्डदेखि बाबुरामको पालामा अध्यादेश पास नगर्नेसम्मका कुरामा पहिलो राष्ट्रपति रामवरण यादव विवादमा परेका थिए। दोस्रा राष्ट्रपति खासै विवादमा परेकी थिइनन्। केपी ओली प्रधानमन्त्री भएका बेला अर्को प्रधानमन्त्री चुनिनै नसकिने भन्दै एउटा बखेडा सुरु भएको थियो। तर त्यसको सहज निकास भयो र राष्ट्रपति विवादमा पर्नु परेन। यता माओवादीले सरकारमा पनि बस्ने, प्रमुख प्रतिपक्ष एमालेसँग चुनावी तालमेलदेखि पार्टी एकतासम्मको डबल रोल खेल्दा खेलाडी ठानिएका प्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवा वाल्लै। माओवादी मन्त्रीहरुलाई सके बर्खास्त गर्ने, नसके बिना विभागीय मन्त्री बनाएर सरकारमा कमल थापालाई उपप्रधानमन्त्री तथा गृहमन्त्री बनाएर रातो कार्पेट बिछ्याएर स्वागत गर्ने तयारी थियो देउवाको। त्यसै अनुसार संसदको म्याद सकिनुभन्दा एकदिनअघि शुक्रबार साँझ प्रधानमन्त्री देउवाले मन्त्रिपरिषद् विस्तारका लागि राष्ट्रपति कार्यालयमा पत्र पठाए।




पत्रमा राष्ट्रिय प्रजातन्त्र पार्टीका तर्फबाट अध्यक्ष कमल थापालाई उपप्रधानमन्त्री, जयन्त चन्द, दिलनाथ गिरी र विक्रम थापालाई मन्त्रीका लागि सिफारिस गरिएको थियो भने राज्यमन्त्रीमा कुन्तीकुमारी शाही, सुशीलकुमार श्रेष्ठ, भाष्कर भद्रा र कान्ता भट्टराईलाई सिफारिस गरिएको थियो।


मन्त्रिपरिषद् यसै पनि ५६ सदस्यीय थियो भने अब चार मन्त्री र चार राज्य मन्त्री थप हुँदा ६४ सदस्यीय बन्थ्यो।


शनिबार शपथ ग्रहण हुने भनिएको थियो। तर ढ्यान्टर्‍यान…..राष्ट्रपतिको सुरु भयो काम जसले गर्दा कमल थापाहरुको डुब्ने देखियो घाम।


राष्ट्रपति कार्यालयले अघिपछि जस्तो प्रधानमन्त्रीबाट सिफारिश आउने बित्तिकै खुरुक्कन शपथको कार्यक्रम नमिलाई यस्तो भन्यो- ‘प्रतिनिधिसभा र प्रदेशसभाको निर्वाचनको आचारसंहिता जारी भएको स्थितिमा मन्त्रिमण्डल विस्तारबारे निर्वाचन आयोगका प्रमुख आयुक्त, आयुक्तहरु र कानूनविज्ञसँग छलफल गरेर शपथ ग्रहणबारे राष्ट्रपतिले निर्णय गर्ने।’


रमाइलो कुरा त के भने आचार संहिता जारी भएको भदौ १४ गते नै हो। भदौ २६ गते आचार संहिताविपरीत प्रधानमन्त्री देउवाले कमल थापाको राप्रपाबाट टुक्रिएर बनेको राप्रपा प्रजातान्त्रिकका तीन मन्त्री विज्ञान तथा प्रविधि मन्त्री दीपक बोहोरा, वन मन्त्री विक्रम पाण्डे र उद्योगमन्त्री सुनीलबहादुर थापालाई सिफारिश गर्दा नाइँनास्ती नगरी राष्ट्रपतिले शपथ खुवाएकी थिइन्।





निर्वाचन आयोगले उतिबेला नै यस्तो कार्य नगर्न नगराउन सरकारलाई आग्रह गरेको थियो।




राप्रपा प्रजातान्त्रिककालाई मन्त्री बन्न आचार संहिताले नरोके पनि अहिले राष्ट्रपतिको सक्रियताका कारण कमल थापाको राप्रपालाई भने संकट पर्ने देखिन्छ। शायद् उनको ग्रहदशा ठीक थिएन होला। नत्र मुखैमा आएको गृहमन्त्री सहितको पद धरापमा पर्ने थिएन।


अझ रमाइलो त के भन्देखिन्, उतिबेला राप्रपा प्रजातान्त्रिकका नेतालाई मन्त्री बनाउँदा स्वयं कमल थापाले ट्विट गरी भनेका थिए आचारसंहिताविपरीत कार्य गर्नेलाई कारबाही गर्नु र निर्णय सच्याउनु निर्वाचन आयोगको संवैधानिक दायित्व








Twitter Ads info and privacराष्ट्रपतिलाई विवादमा पर्न नदिन निर्वाचन आयोगले मन्त्री थप्न मिल्दैन भनेर सीधा कुरा प्रष्ट विचार दिन सक्नुपर्छ। पहिले जस्तो यस्तो कुरा नगर्न हार्दिक अनुरोध गर्दछौँ पाराको विज्ञप्ति निकाल्ने हो भने चाहिँ भन्न सकिन्न। कानूनविज्ञको त के कुरा गराई भो र, कांग्रेसका विज्ञले कांग्रेसी विचार दिन्छन्, वाम गठबन्धनवालाका विज्ञले उनीहरुकै विचाजसले जस्तो विचार राखे पनि निर्वाचन गराउने जिम्मा बोकेको कामचलाउ भइसकेको सरकारले मन्त्री थप्नु चाहिँ कुनै हिसाबले पनि ठीक भन्न मिल्ने देखिन्न है।

• मानिसलाई एक दिनमा कम्तिमा ७ घण्टा निदाउनु पर्ने हुन्छ ,नभए दिमागले आराम पाउँदैन र यसले गर्ने कामको क्ष्मतामा ह््रास आउछ ।
• धेरै समय ैएक्लै बस्न,े मनमा धेरै कुरा खेलाउने आदतले पनि दिमागलाई असर गर्छ ,यो समस्या बढ्दै गय अल्जाईमर हुने खतरा हुन्छ ।
• जंक फुड अर्थात बजारमा पाइने अजिनोमोटो युक्त खानाको धेरै सेवन गर्दा यसमा हुने अत्यधीक सोडीयमको कारण पनि दिमागमा हुने न्यूरोन रिसेप्टर्समा धेरै हदसम्म असर पुग्दछ जसको कारणले टाउको दुखीरहने,वाकवाकी लाग्ने स्मरण शक्ती हराउदै जाने समस्या हुन्छ ।
• लगातार ठूलो आवाजमा हेडफोन या इयरफोनमा गीतहरु सुनीरहनाले ब्रेन टिस्युजमा नकारात्मक असर पुग्न गइ दिमागी असन्तुलनको साथै अल्जाईमर निम्त्याउने प्रवल सम्भावना हुन्छ ।
• खाना सँगै नियमीत ब्यायम काम नगर्नाले सुगर तथा प्रेशर बढ्ने जस्ता समस्या जसको प्रत्यक्ष ब्र्रेनमा असर पुग्ने हुन्छ ।
• चुरो सेवन गर्ने बानी जुन समयमा शरीरमा एक किसिमको खराव केमीकल शरीरले निकाल्छ जसको कारण रगत बाक्लो र गाढा हुनेहुँदा दिमाग सम्म रगत सप्लाईमा कमी आई समस्या निम्त्याउन सक्छ ।
• आवश्यक भन्दा धेरै खाना खाने बानी जसको दिमाग सँग प्रत्यक्ष सम्बन्ध हुन्छ दिमागको सोच्ने क्षमतामा कमी आउने समस्या देखा पर्छ ।
• साना कुराहरुलाई लिएर छिटो छिटो रीसाईरहने बानी जसले मुटु तथा दिमागलाई धेरै हानी पुर्याउँछ ।
• प्राकृतिक उज्यालोमा नबसी धेरै समय अँध्यारोमा रमाउन,े बन्द कोठामा गुम्सीएर एक्लै बस्ने बानी जसले डिप्रेशन बढाउनुको साथै दिमागलाई बोझ पुर्याउने हुन्छ ।